Υπάρχουν άπειρες μετατροπές μοντέλων της Porsche, μεταξύ των οποίων και επίσημες με τη σφραγίδα του εργοστασίου. Στόχος τους είναι να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες επιθυμίες και απαιτήσεις των φίλων της γερμανικής μάρκας, αλλά και το κέρδος, αφού μοντέλα, όπως για παράδειγμα μια Porsche 911 με χαρακτηριστικά εκτός δρόμου, κοστίζουν μια περιουσία.

Ωστόσο, η Porsche 928 Surfari διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της πιο cool μετατροπής, αφού απευθύνεται στους λάτρεις του σέρφινγκ και των θαλάσσιων σπορ, ενώ κινείται στην άμμο σαν beach buggy της δεκαετίας του 70. Η ιστορία της ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια και η γέννηση της οφείλεται σε έναν Πολωνό πατέρα με τον γιο του, που είχαν φτιάξει ένα κάμπινγκ με υποδομές για θαλάσσια σπορ στη χερσόνησο Χελ της Βαλτικής Θάλασσας.

Πατέρα και γιο δεν τους ένωνε μόνο η αγάπη για το σέρφινγκ και τη θάλασσα, αλλά και το πάθος για τα αυτοκίνητα. Σήμερα διαχειρίζεται το κάμπινγκ ο γιος Ταντέους Έλβαρτ, που δηλώνει ερωτευμένες με τη μάρκα Porsche και έτσι σκέφτηκε να τη συνδέσει με το φεστιβάλ Hel Riders Festival για σέρφερ, το οποίο διοργανώνει εδώ και χρόνια στο Χελ της Πολωνίας.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μιας Porsche, που θα μπορούσε να βγει εκτός ασφάλτου και να μεταφέρει με στυλ και ασφάλεια τους επιβάτες της στην άμμο της παραλίας και όσο πιο κοντά στα μεγάλα κύματα. Η πρόκληση ήταν μεγάλη και δεν αφορούσε την ιπποδύναμη, η οποία ήταν υπερεπαρκής για τέτοια παιχνίδια, αλλά κυρίως τις ρυθμίσεις του σασμάν, του διαφορικού και των αναρτήσεων, ώστε να μετατραπεί η Porsche 928 του Ταντέους Έλβαρτ σε μοναδικό Beach Buggy!

Εδώ μπήκε στο παιχνίδι ο Πολωνός μηχανικός και οδηγός ράλι, Τόμας Στανισέφσκι, που είχε μετατρέψει τη δική του Porsche 924 σε όχημα εκτός δρόμου και είχε λάβει μέρος με αυτήν στο μαραθώνιο Ράλι Ντακάρ! Χάρη στον Στανισέφσκι βρέθηκαν οι λύσεις για τη μετάλλαξη της 928 σε ιδανικό όχημα για σέρφερ, ενώ τον ανασχεδιασμό της Surfari ανέλαβε η εταιρεία Lange & Lange.

Από εκεί και μετά ξεκίνησε ο Έλβαρτ μια περιοδεία σε γνωστά παραθαλάσσια θέρετρα διάφορων ευρωπαϊκών χωρών, για να παρουσιάσει την Porsche 928 Surfari στη διεθνή κοινότητα των σέρφερ. Η υποδοχή ήταν ενθουσιώδης και τώρα πλέον βρίσκεται ο Πολωνός στην πατρίδα του απολαμβάνοντας τους καρπούς των κόπων του και περιμένοντας τα επόμενα μεγάλα κύματα!

Δείτε το σχετικό βίντεο:

{https://www.youtube.com/watch?v=iaN1gKvSB3Y}

Μπορεί να μην περιλαμβάνονται μηχανοκίνητα αθλήματα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, ωστόσο θα ήταν αδύνατη η διοργάνωση τους χωρίς τη μαζική χρήση οχημάτων για τις μετακινήσεις των αθλητών, των προπονητών τους, των διαφόρων παραγόντων και των υψηλών προσκεκλημένων. Φέτος είναι επίσημος χορηγός οχημάτων η Toyota, όπως και στην προηγούμενη Ολυμπιάδα του Τόκιο το 2021.

Ο ολυμπιακός στόλος οχημάτων της ιαπωνικής μάρκας περιλαμβάνει πάνω από 2.650 εξηλεκτρισμένα μοντέλα και 700 οχήματα κινητικότητας «last mile», συμπεριλαμβανομένων 250 οχημάτων ατομικής χρήσης. Να σημειώσουμε ότι στον στόλο της Toyota υπάρχουν και 500 ηλεκτροκίνητα Miraj με ενεργειακές κυψέλες υδρογόνου, μια τεχνολογία στην οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση η μεγαλύτερη μάρκα αυτοκινήτων στον κόσμο.

Είναι γεγονός ότι από τη δεκαετία του '60 και μετά παρατηρείται μια στενή σχέση μεταξύ της αυτοκινητοβιομηχανίας και των Ολυμπιακών Αγώνων, αν και το μοναδικό μοντέλο με την ονομασία Olympia δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να συμμετάσχει σε αυτό το κορυφαίο αθλητικό γεγονός.

Αναφερόμαστε στο Opel Olympia, που λανσαρίστηκε το 1936 και σταμάτησε να κατασκευάζεται το 1940 μετά από μια συνολική παραγωγή περίπου 169.000 τεμαχίων. Τον Δεκέμβριο του 1947 κυκλοφόρησε το ανανεωμένο Opel Olympia, ενώ μεταξύ 1967 και 1970 παρουσίασε η Opel το μοντέλο Olympia A ως μια έκδοση πολυτελείας του Kadett.

Στην Ολυμπιάδα του Τόκιο το 1964 είχαμε για πρώτη φορά μια τόσο μαζική παρουσία της αυτοκινητοβιομηχανίας. Οι παρθενικοί Ολυμπιακοί Αγώνες σε ασιατικό έδαφος μεταδόθηκαν -επίσης για πρώτη φορά- δορυφορικά σε όλο τον πλανήτη και οι Ιάπωνες κάλεσαν όλες τις εγχώριες αυτοκινητοβιομηχανίες να διαθέσουν τα καλύτερα μοντέλα τους, θέλοντας να κάνουν μια επίδειξη υψηλής τεχνογνωσίας και να βάλουν τέλος στην εικόνα του πρώην συμμάχου της ναζιστικής Γερμανίας.

Σε αυτό το κάλεσμα ανταποκρίθηκαν όλες οι ιαπωνικές μάρκες με πρώτη και…καλύτερη την Toyota, που διέθεσε για τη συνοδεία των λαμπαδηδρόμων 7 μοντέλα Corona, Crown και Crown Eight, συν 95 άλλα οχήματα για τις υπόλοιπες ανάγκες των αγώνων.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 ήταν χορηγός η βαυαρική μάρκα BMW, που αξιοποίησε τη δημοσιότητα για να παρουσιάσει δύο πειραματικά ηλεκτρικά οχήματα. 

 

Η εταιρεία είχε μετατρέψει δύο BMW 1602 σε ηλεκτρικές, για να χρησιμοποιηθούν ως οχήματα συνοδείας σε διάφορους δρόμους αντοχής, μεταξύ των οποίων και στον μαραθώνιο, αν και δεν ξεπερνούσε η αυτονομία τους τα 60 χιλιόμετρα!

Κάτι ανάλογο αποτόλμησε 20 χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1992, η SEAT στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης. Οι Ισπανοί μετέτρεψαν ένα οικογενειακό Toledo σε ηλεκτρικό ως όχημα πλοηγό για τον Μαραθώνιο, όπου ήταν υποχρεωτική η χρήση ενός μοντέλου μηδενικών ρύπων.

Το ηλεκτρικό SEAT Toledo απέδιδε μόνο 22 ίππους και ζύγιζε 500 κιλά περισσότερο από τις συμβατικές εκδόσεις λόγω των μπαταριών του, ωστόσο κατάφερε να ολοκληρώσει χωρίς απρόοπτα τη διαδρομή των 42,195 χιλιομέτρων ακολουθώντας τον ρυθμό των δρομέων αντοχής.

Mία παγκόσμια πρεμιέρα είχαμε στην Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004 με τη Hyundai αποκλειστικό χορηγό της οργανωτικής επιτροπής των αγώνων. Για πρώτη φορά ήταν χορηγός η τοπική αντιπροσωπεία και όχι το εργοστάσιο, πράγμα που συνιστά ένα μοναδικό κατόρθωμα του επιχειρηματία Παναγιώτη Δάβαρη.

Το 2008 ήταν χορηγός στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου η Volkswagen, θέλοντας έτσι να υπογραμμίσει την κυριαρχία της στη ραγδαία αναπτυσσόμενη κινέζικη αγορά αυτοκινήτου, όπου εμφάνιζε τότε τις περισσότερες πωλήσεις.

Τέσσερα χρόνια αργότερα πήρε τη ρεβάνς η BMW ως μεγάλος χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Οι Βαυαροί είχαν διαθέσει πάνω από 4.000 οχήματα της BMW και της ΜΙΝΙ, μοτοσικλέτες και ποδήλατα, ενώ η μέση εκπομπή ρύπων του στόλου τους ανερχόταν σε μόνο 116 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο.

Παράλληλα είχαν εντάξει στη μηχανοκίνητη αρμάδα τους 160 ηλεκτρικές BMW σειρά 1 Active E και 40 ηλεκτροκίνητα MINI E electric.  

Οι μπαταρίες αποτελούν την «αχίλλειο πτέρνα» των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Σήμερα χρειάζονται αρκετό χρόνο για να φορτιστούν, παρέχουν περιορισμένη αυτονομία όταν ο οδηγός αποφασίσει να οδηγήσει γρήγορα και υποβαθμίζονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.

Ωστόσο, πρόσφατες εξελίξεις και έρευνα πάνω στις μπαταρίες περιορίζουν τις συγκεκριμένες ανησυχίες, καθώς σταδιακά και με την πάροδο του χρόνου οι τεχνολογίες βελτιώνονται σε όλους τους τομείς. Σήμερα οι γρήγοροι φορτιστές, χρειάζονται περίπου 20 λεπτά για να φορτίσουν μια μπαταρία από το 10% στο 80%. Χρονικά αυτό σημαίνει ότι η παραμονή για την φόρτιση είναι πολλαπλάσια από αυτήν που χρειάζεται για ένα γέμισμα του ρεζερβουάρ σε βενζινοκίνητο αυτοκίνητο.

Η εταιρεία μπαταριών Nybolt στο Ηνωμένο Βασίλειο αποκάλυψε ότι έχει αναπτύξει μια μπαταρία ιόντων λιθίου 35 kWh που μπορεί να φορτίσει από 10% έως 80% σε μόλις 4,5 λεπτά. Βασισμένη πάνω σε έρευνες που διήρκησαν πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ο νέος σχεδιασμός της μπαταρίας ελαχιστοποιεί, επίσης, την παραγωγή θερμότητας κατά τη φόρτιση, μειώνοντας τον κίνδυνο υπερθέρμανσης. Σήμερα η εταιρεία βρίσκεται σε συζητήσεις με οκτώ κατασκευαστές για να ενσωματώσουν την συγκεκριμένη τεχνολογία μπαταριών στα οχήματά τους.

Έφτιαξαν μπαταρία με αυτονομία 1 εκατ. χιλιομέτρων

Επίσης, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Pohang (POSTECH) στη Νότια Κορέα ανέπτυξαν μια μπαταρία που θα διαρκεί έως και ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα. Μάλιστα εξηγούν τον τρόπο που το πετυχαίνουν σε άρθρο σε ένα διεθνές περιοδικό για την επιστήμη των υλικών, το ACS Materials & Interfaces.

Οι μπαταρίες λιθίου που χρησιμοποιούνται στα BEV μετατρέπουν την ηλεκτρική ενέργεια σε χημική ενέργεια για να την αποθηκεύσουν και στη συνέχεια αντιστρέφουν αυτή τη διαδικασία για να χρησιμοποιήσουν την ενέργεια. Ωστόσο, οι μικροσκοπικοί κρύσταλλοι στα υλικά της καθόδου νικελίου που διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία σταδιακά αποδομούνται, καθώς φορτίζονται και εκφορτίζονται. Αυτή η υποβάθμιση είναι που μειώνει την αποτελεσματικότητα των μπαταριών με την πάροδο του χρόνου και τελικά περιορίζει τη διάρκεια ζωής τους.

Η λύση που επινοήθηκε είναι στη σύνθεση των κρυστάλλων που είναι αρκετά μεγάλοι για να αποτρέψουν την υποβάθμιση. Αυτοί οι λεγόμενοι «μονοί κρύσταλλοι» έχουν μεγαλύτερη χημική και δομική σταθερότητα, γεγονός που αυξάνει μαζικά την αντοχή και τη μακροζωία τους. Το κλειδί για αυτή την ανακάλυψη ήταν η εύρεση της κρίσιμης θερμοκρασίας στην οποία συντίθεται το υλικό. Οι μπαταρίες που χρησιμοποιούν αυτούς τους μονοκρυστάλλους θα μπορούσαν να επιτρέψουν στα BEV να έχουν συνολική χιλιομετρική απόσταση που αγγίζει ακόμη και το ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα, όταν σήμερα οι μπαταρίες μπορούν να επιτρέψουν από 160.000 έως 320.000 χιλιόμετρα το πολύ.